“Dignuto sidro” premijerno u Beneventu, pa u Mumbaju
Dokumentarni film “Dignuto sidro” premijerno je prikazan kao finalista u oštroj konkurenciji upravo završenog BCT - Nacionalnog filmskog i televizijskog festivala u Beneventu u Italiji, a krajem jula doživeće azijsku premijeru na festivalu C2F2 – Culture Cinema u Mumbaju
Osmo izdanje Nacionalnog filmskog i televizijskog festivala u slikovitom gradiću Benevento u južnoj italijanskoj regiji Kampanija odisalo je glamurom i jedinstvenom kombinacijom pratećih programa i reprezentativnih poslastica za ljubitelje sedme umetnosti. Značajne ličnosti italijanske kinematografije i televizije prošetale su crvenim tepihom, ali i festivalskim večerima koje su se odvijale na centralnom Trgu Federiko Tore, ispred crkve Svete Sofije i u očuvanoj rimskoj areni, jednom od najznačajnijih znamenitosti ovog apeninskog grada. Za osam godina ovaj festival je narastao u vrhunski događaj italijanske kinematografije i televizije, stvorivši čak i BCT filmsku i televizijsku Akademiju Univerziteta del Sanio, čiji su studenti zajedno sa kolegama iz čitave Italije činili volontersku, ali i osnovu široke vesele publike koja je uživala u svim ponuđenim žanrovima. Pored podrške regiona, grada i univerziteta u Beneventu, kao i privredne komore, festival su institucionalno podržali Ćinećita, najveći filmski studio u Evropi, Ministarstvo kulture Italije kroz Direkciju za kinematografiju, distributivna kuća Vorner Braders, i veliki broj privrednih subjekata. Ne postoji medijski autlet u Italiji koji nije izvestio sa ove nacionalne kienmatografske svečanosti, uključujući i listove Korijere dela Sera i la Republika.
Počasni predsednik žirija bio je Nikola Đulijano, pored ostalog svetskoj javnosti poznat kao producent filmova Paula Sorentina „Velika lepota“ i „Mladost“, dok je žiri za dokumentarne filmove, predvodio Fabio D’Inoćenco, jedan od braće koja su uzela Zlatnog medveda u Berlinu za scenario 2020. godine. Održano je nekoliko premijera italijanskih uglavnom igranih filmova, a u najužem izbori u kategoriji dokumentarnih filmova kao jedini film iz Srbije prikazan je premijerno kratki dokumentarni film „Dignuto sidro“ reditelja Rastka Šejića u produkciji Udruženje „Šta hoćeš“ proizveden 2024. godine. Prema obaveštenju koje su organizatori dali srpskom producentu: „Žiri je pregledao više od 2000 radova pristiglih iz 78 različitih zemalja širom sveta, i odlučio da će vaš rad ući u finalnu fazu Festivala.“
„Dignuto sidro“ je polusatni dokumentarac koji istražuje nastanak istoimenog romana prvenca Rastislave Šejić (Kornet, Beograd, 2022), smešten u prelepi ambijent Boke Kotorske. Film prati Rastislavinu kreativnu odiseju, od mirnih obala Crne Gore do užurbanih ulica Budimpešte, Beča i Beograda, kroz intiman razgovor i filmske sekvence. Kroz priču o protagonistima Ljudmili i Vladimiru, film istražuje univerzalne teme umetničkog stvaranja, ljubavi i samospoznaje. Prikazujući odlomke iz romana koje oživljavaju izuzetni Bokelji, film postaje lirska meditacija o Šejićkinoj književnoj viziji, hvatajući suštinu ljudskog iskustva i trajnu čaroliju pripovedanja.
Ubrzo pošto su se slegla divna svedočanstva predstavnika naše produkcije na festivalu u Beneventu, usledio je još jedan poziv slične važnosti. Naime, filmski festival Culture Cinema, koji se pod institucionalnom podrškom Uneska odvija u Mumbaju u Indiji krajem jula 2024. godine, odabrao je „Dignuto sidro“ kao finalistu u kategoriji filmova posevećenih književnosti. I na ovom festivalu je u pitanju svetska konkurencija, veliki broj tematskih filmova, ali model uspešnog festivala koji je posvećen kulturnom divezitetu to podrazumeva. Zanimljivo je da se pored centralnih događaja koji su vezani za Mumbaj, te velikog dela komunikacije koja će se odvijati putem posvećenih platformi, festival organizuje paralelno u kampusima pet velikih indijskih univerziteta: Bennett University, Delhi Metropolitan Education, Pandit Deendayal Energy University, Presidency University, RV University.
Po rečima reditelja i scenariste Rastka Šejića: „Čast je na ovaj način predstavljati našu zemlju i kinematografiju. Pretpostavljam da je mediteranski duh dokumentarnog filma koji sledi bogati tok romana doprineo tome da odgovara italijanskom mentalitetu, da se nađe pred publikom u Beneventu. Ulice, duh i lepota Budve, Tivta, Kotora i Herceg Novog, gde je film snimljen, lepo korespondiraju sa lepotom i tradicijom Apenina. S druge strane sveta, imamo žiri festivala koji podržavaju UN posvećenog kulturnoj raznolikosti, koji odlučuje da je naš film finalista u kategoriji filmova o književnosti opet u konkurenciji cele planete. Imamo azijsku premijeru u legendarnom bivšem Bombaju, toliko značajnom za istoriju i kulturu Indije, a onda će film obići i pet univerziteta širom Indije. Upravo taj vapaj za tradicionalnom otvorenošću naše kulture jeste i u srži Rastislavinog romana i filma koji smo stvorili. Bio je veliki izazov, ali i olakšica što je glavni akter filma moja rođena sestra, pa su opuštenije preskočene uobičajene mistifikacije i zidine koje književni autori grade oko sebe, što je donelo svežinu i iskrenost upotrebljenom kinematografskom jeziku. Ovo delo ne bi bilo celovito da ne postoji otvorenost Boke Kotorske i Bokelja koji su na sve načine podržali rad naše ekipe, koji su jednako protagonisti filma.“
